Bir ismi yoktu, en azından benim tanıdığım bir isim.Çikolatalı mozaik karoya benzeyen kısa bir dilimdi bu, okul kafeterya hattının sonunda hoş bir manzaraydı.Bir prens onu geri getirene kadar çağlar boyunca rüyalarımda kalacaktı.

Karanlık takıntımla ilk kez İrlanda'da bir üniversite döneminde karşılaştım."Normal İnsanlar"daki Marianne ve Connell'in aksine, benim Trinity'deki deneyimim işkence dolu bir aşk ya da beş dakikadan fazla doğrudan güneş ışığına maruz kalma ile işaretlenmemişti.O döneme dair en çok hatırladığım şey, sürekli soğuk olması, neredeyse her zaman akşamdan kalma olması ve kampüste The Buttery adında, tadı Twix barına benzeyen ama daha iyi ve karamelsiz bir şeyler satan bir yerdi.Ders sonrası mükemmel bir atıştırmalıktı, ucuz bir öğle yemeğine nefis bir son ve heyecan uyandıran bir kahvaltıydı.Ancak eve döndüğümde ve ondan mahrum kaldığımda, gençlik tutkularımın çoğunda olduğu gibi, bir isim sormak için hiç durmadığımı fark ettim.

Yıllarca bunu periyodik olarak başkalarına anlatmama ve sonraki yurt dışı gezilerimde onu aramama rağmen, bir şekilde aşkımı bir daha bulamadım."Bu bir nevi milyonerin kurabiyesine benziyor" diye açıklarım insanlara, "ama o kadar da değil...süslü?"Ve boş bakışlarla karşılaşacaktım.

Arayışımı unuttuktan çok sonra İngiliz monarşisi bana bir kemik fırlattı.Çünkü tahmin edin İngiltere Kraliçesi ile benim Corgis'e olan düşkünlüğümüz dışında ne gibi ortak noktalarımız var?William'ın eski Kate Middleton'la evlendiğinde damat pastası olarak ne yediğini tahmin edin?

Yıl boyunca kraliyet ailesi takıntısıyla tatlı takıntısının kesiştiği bir noktada yaşıyorum, bu nedenle 2011'de kraliyet düğünü resepsiyonunda ne servis edildiğine dair Google uyarıları almam kaçınılmazdı.Gelin için karmaşık, sekiz katlı bir meyveli pastanın yanı sıra orada olmasını beklemediğim şey, herhangi bir sıradan kişinin süpermarket temel malzemeleriyle birlikte hazırlayabileceği bir şeyin süslü bir versiyonuydu.

Çikolata ve McVittie's Digestive Biscuits'in basit bir kombinasyonu olan mütevazı kafeterya atıştırmalıklarım vardı.Bunca yıldır neye aç olduğumu nihayet bilmek hoş bir rahatlama değildi.Kraliçenin devlet yemeklerinde Pirinç Krispies ikramları sunduğunu keşfetmek gibiydi.

Buzdolabındaki kek hayatıma bir kere girdi mi bir daha hiç çıkmadı.Kelimenin tam anlamıyla bir şeyleri kırmayı içerdiğinden, çocuklarla yapmak çok kolaydır.Pişirme gerektirmez ve çok az soğutma gerektirir - hala zar zor bir arada tutma aşamasındayken tamamen lezzetlidir.Ve hepsinden önemlisi, sınırsızca özelleştirilebilir.Genel formülü öğrendikten sonra tek sınır hayal gücünüzdür.

Buzdolabındaki pastamı genellikle Amerikan market alışverişi için biraz değiştirilmiş bir şekilde yapıyorum.Yerel süpermarketimde sindirimi kolaylaştıran bisküvileri - yanıltıcı derecede sade, aşırı derecede bağımlılık yaratan bir kurabiye - graham krakerlerine, Maria kurabiyelerine veya Sosyal Çaylara benzeyen bir kurabiye - bulmak zor değil, ancak mağazadan satın aldığınız hemen hemen istediğiniz herhangi bir kurabiyeyi kullanabilirsiniz.Pasta, Nilla Gofretleri, zencefilli kurabiye veya Biscoff ile harika olurdu.

Eriyen çikolata tercihim %60 Ghirardelli Bittersweet olsa da sütlü çikolata, beyaz çikolata ve hatta karamela parçacıklarıyla neler yapabileceğinizi hayal edin.Aynı şekilde daha önce hiç tereyağına rastlamadığım için kızarmak istemedim, ben burada kızartılmış tereyağı kullanıyorum ama eritilmiş tereyağı da olur.Ve gelenek, hepsini bir arada tutmak için İngilizlerin temel gıdası olan altın şurubu gerektirirken, ben hazır olarak bulunabilen mısır şurubunu tercih ediyorum.Bal da iyi bir alternatif olabilir.

Hangi şekilde yaparsanız yapın, buzdolabı pastasını her zaman kazanan yapan şey, yasal olarak nefis olduğu gerçeğinin yanı sıra, kontrasttır.Kadifemsi ve ufalanan bir yapıya sahiptir.Tuzlu ve tatlıdır.Ana malzemelerini kasa reyonundan alabileceğiniz bir atıştırmalık ve gerçekten krallara layık bir pasta.

2. Kurabiyeleri Ziploc torbaya koyun ve oklava veya benzeri bir aletle kırın.Farklı boyutlardaki kırık parçaların bir karışımına sahip olduğunuzda durun; burada kırıntıları hedeflemiyorsunuz.

3. Büyük bir tavada orta ateşte tereyağını eritin.(İsteğe bağlı: Tereyağını köpürüp kahverengileşene kadar birkaç dakika daha ateşte tutun.)

7. Karışımı tavanıza dökün ve her tarafına hafifçe bastırın.Kek pürüzlü ve pürüzlü olacak.

9. En az bir saat soğutun.Kalıptan çıkarmadan ve servis yapmadan önce oda sıcaklığına getirin.Tahta çıkın.