Ben bir fırıncı değilim ve en basit tariflerde sıklıkla hata yapıyorum.Yemek pişirirken çok fazla serbest stil kullanıyorum, ancak bunu unlu mamullerle yapmak felaketle sonuçlanabilir.

Pişirme korkumu yenmek için ve uzun süredir çikolata parçacıklı kurabiyeleri seven biri olarak, sıfırdan bir parti hazırlarken bazı yaygın hatalar yaparsam ne olacağını görmek istedim.

İşleri eşit tutmak için, deneme yanılma projem için aynı tarifi - çikolata parçacıklı çantamın hemen yanında bulunan Nestlé Toll House çikolata parçacıklı kurabiye tarifini - kullandım.

Hamuru fazla karıştırmaktan çok fazla un kullanmaya kadar, kurabiye pişirirken 10 klasik hata yaptığımda şunlar oldu.

Aşırı karıştırma - veya pişirme konuşmasında aşırı krema - daha akıcı bir hamurla sonuçlandı.Hızlı bir şekilde pişen ve uygun şekilde kremalanmış bir hamurdan daha geniş bir alana yayılan bir kurabiye için yapılan akışkanlık.

Hamuru herhangi bir noktada fazla karıştırabilirsiniz, ancak tereyağı, şeker ve vanilyayı birleştirdiğinizde aşırı krema meydana gelir.Hem tarifin kremalama aşamasında hem de unu ekledikten sonra hamuru olması gerekenden fazla karıştırdım.

Sonuç olarak, kurabiyeler hafif ve havadar çıktı ve bu partide tereyağının tadını diğerlerine göre daha belirgin bir şekilde alabildim.Güzel, hatta kahverengiye döndüler.

Kabartma tozu kullanmak çiğnenebilir bir kurabiyeyle sonuçlandı - çiğnediğimde dişlerimin biraz birbirine yapıştığı türden çiğnenebilir bir kurabiye.

Bu parti ilkinden daha kekimsiydi ve çikolatanın neredeyse kimyasal benzeri bir tadı vardı, bu da kurabiyeye biraz yapay bir tat veriyordu.

Kurabiyeler fena değildi ama diğer partiler kadar lezzetli de değildi.Yani bu hatayı yaparsanız sorun olmadığını bilin; bunlar şimdiye kadar yaptığınız en iyi kurabiyeler olmayacak ama aynı zamanda en kötüsü de olmayacak.

Unu paketlemek (ölçüm kabını tezgaha hafifçe vurmak veya tozu bir kaşıkla aşağıya doğru itmek) çok fazla un kullanılmasıyla sonuçlanacaktır.Bu parti için yapmam gerekenden biraz daha fazla un ekledim ve pişmelerinin biraz daha uzun sürdüğünü fark ettim.

Onları yaklaşık 10 1/2 ila 11 dakika kadar fırında bıraktım (diğerleri dokuz dakikada pişti) ve süper yumuşak çıktılar.İçleri kuruydu ama hiç de yoğun değildi.Kabartma tozuyla yapılan parti gibi kek gibi değildiler.

Kurabiyeler neredeyse elimin büyüklüğüne ulaştı ve süper ince, kahverengi görünümleri başlangıçta onları yaktığımı düşünmeme neden olsa da, hiç yanık tadı vermediler.

Kurabiyenin tamamı çıtırdı ama cipsler sağlam kaldı.Onları ısırdığımda bu kurabiyenin dişlerime bile fazla yapışmadığını fark ettim.

Sonuçta bu yöntem ideal kurabiyemi verdi.Eğer siz de çıtır kurabiyelerden hoşlanıyorsanız bu çeşit tam size göre.

Unu, şekeri, vanilyayı, tuzu, kabartma tozunu, yumurtayı ve tereyağını bir kaseye alıp hepsini karıştırdım.

Her yerde hava kabarcıkları vardı ve kurabiyeler o kadar da güzel değildi.Yapışkan olmak yerine inişli çıkışlıydılar ve içlerinde küçük malzeme yığınları varmış gibi görünüyordu.

Fırından çıkardığımda ortaları erimiş gibiydi.Bazıları aslında oldukça güzel ve rustik görünüyordu.

Biraz çiğneme gerektiren ama kuru bir ısırıkları vardı.Yumurtaları dışarıda bırakmanın ilginç bir etkisi de tuzun tadını belirgin bir şekilde alabilmemdi.Bunlar şimdiye kadarki en tuzlu kurabiyelerdi ama diğer dokuz tarifte de aynı miktarı eklemiştim.

Bu parti temelde küçük keklerden oluşan bir tepsiydi.Alt kısımları bile madeleine kurabiyeleri gibi görünüyor ve hissediyorlardı.

Yeterince şeker kullanılmaması kurabiyelerin kuru ve çıtır olmasına neden oldu.Hiç çiğnenmiyorlardı ve ortaları yukarı doğru şiştiler.

Tadı güzel olsa da diğerlerinde olduğu kadar vanilya tadını alamadım.Hem dokusu hem de ağızda bıraktığı his bana pek de sert olmayan çörekleri hatırlattı.

Bu kurabiye partisinin ortası kekimsiydi ama aynı zamanda kenarları çıtırdı ve baştan sona havadardı.Ortaları sarı ve hafif kabarıktı, çevreleri ise kahverengi ve süper inceydi.

Çok fazla tereyağı kullanmak kurabiyelerin tereyağlı olmasını sağladı ve ellerimde parçalanacak kadar yumuşak oldu.Kurabiyeler ağzımda da hızla eridi ve yüzeyde belirgin olan hava deliklerini dilimde hissedebiliyordum.

Bu kurabiyeler çok fazla yumurta içeren partiye en çok benziyordu.Bunlar sadece farklı şekilde şişti; daha çok çörek üstleri vardı.

Ama bu partinin tadı gerçekten güzeldi.Vanilyayı tanımlayabildim ve onunla birlikte gelen klasik kurabiye lezzetinin tadını çıkardım.

Elimde havadarlık hissi veren kabarık bir kurabiyeydi.Alt kısmı fazla yumurtalı kurabiyeyle aynı görünüyordu: çikolatalı kurabiyeden çok madeleine benziyordu.

Kullandığım un miktarını biraz değiştirmenin bile kurabiyelerimi büyük ölçüde değiştirebilmesinin ilginç olduğunu düşündüm.Ve bu deney sayesinde yeni favori kurabiyemi (biraz daha az un kullanarak elde ettim) bulduğuma sevindim.

Bu hatalardan bazıları kurabiyeleri diğerlerinden daha fazla etkiledi ama gerçekçi olalım: Teklif edilse hiçbirini geri çevirmem.