Het had geen naam, althans niet een die ik kende.Het was slechts een stomp stukje van wat leek op een chocoladeterrazzotegel, een welkome aanblik aan het einde van de rij van de schoolkantine.Het zou eeuwenlang in mijn dromen blijven achtervolgen, totdat een prins het terugbracht.

Ik kwam voor het eerst in aanraking met mijn duistere obsessie tijdens een universiteitssemester in Ierland.In tegenstelling tot Marianne en Connell van Normal People werd mijn eigen ervaring bij Trinity niet gekenmerkt door gekwelde romantiek of meer dan vijf minuten direct zonlicht.Wat ik me nu het meest herinner van die tijd was dat ik het constant koud had, bijna altijd een kater had en dat er een plek op de campus was die The Buttery heette, waar ze iets verkochten dat naar een Twix-reep smaakte, maar dan beter en zonder de karamel.Het was een perfecte snack na de les, een voortreffelijke afsluiting van een goedkope lunch en een bruisend ontbijt.Pas nadat ik naar huis was teruggekeerd en ervan beroofd was, besefte ik dat ik – zoals het geval was met zoveel van mijn jeugdige verliefdheden – nooit had stilgestaan ​​bij het vragen naar een naam.

Op de een of andere manier heb ik mijn liefde nooit meer gevonden, ondanks dat ik het jarenlang aan anderen heb beschreven en ernaar heb gezocht tijdens volgende reizen naar het buitenland.'Het lijkt een beetje op zandkoekjes van miljonairs,' legde ik mensen uit, 'maar niet als...'..modieus?"En ik kreeg lege blikken.

Toen, lang nadat ik mijn zoektocht was vergeten, gooide de Britse monarchie mij een bot.Want raad eens wat de koningin van Engeland en ik gemeen hebben, naast een voorliefde voor corgi's?Raad eens wat William als taart voor zijn bruidegom had toen hij met de voormalige Kate Middleton trouwde?

Ik leef het hele jaar door op het kruispunt van obsessie met de koninklijke familie en obsessie met desserts, dus het was onvermijdelijk dat ik in 2011 Google-meldingen kreeg over wat er werd geserveerd tijdens de koninklijke huwelijksreceptie.Wat ik niet had verwacht dat er zou zijn, samen met een ingewikkelde fruitcake van acht lagen voor de bruid, was een opgemaakte versie van iets dat elke gewone burger samen met de basisproducten van de supermarkt zou kunnen gooien.

Daar was mijn eenvoudige cafetariasnack, een eenvoudige combinatie van chocolade en McVittie's Digestive Biscuits.Het was niet alleen een welkome opluchting om eindelijk te weten waar ik al die jaren honger naar had gehad.Het was alsof ik ontdekte dat de koningin tijdens staatsdiners Rice Krispies-traktaties serveert.

Toen de koelkastcake eenmaal terug in mijn leven kwam, is hij nooit meer weggegaan.Omdat het letterlijk gaat om het breken van dingen, is het een koud kunstje om met kinderen te maken.Het vereist geen bakken en minimaal koelen - het is helemaal heerlijk als het nog maar net bij elkaar blijft.En het beste van alles: het is oneindig aanpasbaar.Nadat je de algemene formule hebt geleerd, is de enige beperking je verbeeldingskracht.

Meestal maak ik mijn koelkastcake op een enigszins aangepaste manier voor Amerikaanse boodschappen.Het is niet moeilijk om spijsverteringskoekjes te vinden – een bedrieglijk eenvoudig, waanzinnig verslavend koekje, enigszins in de trant van graham crackers, Maria-koekjes of Social Teas – in mijn plaatselijke supermarkt, maar je kunt vrijwel elk koekje gebruiken dat je lekker vindt.De taart zou fantastisch zijn met Nilla Wafers, Ginger Snaps of Biscoff.

En hoewel mijn favoriete smeltchocolade Ghirardelli Bittersweet 60% is, kun je je voorstellen wat je zou kunnen doen met melkchocolade, witte chocolade of zelfs butterscotch-chips.Op dezelfde manier, omdat ik nog nooit een stuk boter ben tegengekomen dat ik niet bruin wilde maken, gebruik ik hier gebruinde boter, maar gesmolten boter is ook prima.En hoewel de traditie om dat Engelse basisproduct, golden siroop, vraagt ​​om alles bij elkaar te houden, geef ik de voorkeur aan direct verkrijgbare glucosestroop.Honing zou ook een prima vervanger zijn.

Hoe je het ook maakt, het is het contrast – samen met het feit dat het echt verrukkelijk is – dat koelkastcake altijd tot een winnaar maakt.Het is fluweelzacht en kruimelig.Het is zout en zoet.Het is een tussendoortje waarvan je de hoofdingrediënten kunt afhalen aan de kassa en een taart die werkelijk een koningsmaal waard is.

2. Doe de koekjes in een hersluitbare zak en maak ze fijn met een deegroller of iets dergelijks.Stop als je een mix van gebroken stukken van verschillende grootte hebt; je mikt hier niet op kruimels.

3. Smelt de boter in een grote pan op middelhoog vuur.(Optioneel: laat de boter een paar minuten langer op het vuur staan, totdat hij is opgeschuimd en bruin is geworden.)

7. Giet het mengsel in de pan en druk het zachtjes aan alle kanten aan.De cake zal grillig en klonterig zijn.

9. Koel minimaal een uur.Breng het op kamertemperatuur voordat u het uit de vorm haalt en serveert.Stijg op naar de troon.