Ik ben absoluut geen bakker, en ik maak vaak fouten met de eenvoudigste recepten.Ik freestyle veel terwijl ik aan het koken ben, maar als ik dat met gebak doe, kan dit tot een ramp leiden.

Om mijn angst voor bakken te overwinnen, en als oude liefhebber van chocoladekoekjes, wilde ik zien wat er zou gebeuren als ik een aantal veelvoorkomende fouten zou maken terwijl ik een geheel nieuwe batch maakte.

Om het allemaal gelijk te houden, gebruikte ik hetzelfde recept – het recept voor chocoladekoekjes van Nestlé Toll House, rechtstreeks uit mijn zak met chocoladestukjes – voor mijn proefondervindelijk project.

Van het te veel mixen van het beslag tot het gebruik van te veel bloem: dit is wat er gebeurde toen ik 10 klassieke fouten maakte bij het bakken van koekjes.

Te veel mixen – of te veel room maken, bij het bakken – resulteerde in een vloeibaarder beslag.De vloeibaarheid zorgde voor een koekje dat snel bakte en zich breder verspreidde dan een goed afgeroomd beslag gewoonlijk zou doen.

Je kunt het beslag op elk moment te veel mixen, maar er ontstaat te veel slagroom als je de boter, suiker en vanille combineert.Ik heb het beslag meer gemengd dan nodig was, zowel tijdens het opkloppen van het recept als na het toevoegen van de bloem.

Het resultaat was dat de koekjes er licht en luchtig uitkwamen en ik kon de boter in deze batch duidelijker proeven dan in andere.Ze zijn mooi egaal bruin geworden.

Het gebruik van bakpoeder resulteerde in een taai koekje - het soort taai koekje waarbij mijn tanden een beetje aan elkaar plakten als ik erop kauwde.

Deze batch was zoeter dan de eerste en de chocolade had een bijna chemisch-achtige smaak die het koekje een enigszins kunstmatige smaak gaf.

De koekjes waren niet slecht, maar ze waren niet zo lekker als de andere batches.Dus als u deze fout maakt, weet dan dat dit geen probleem is; het zijn niet de beste cookies die u ooit heeft gemaakt, maar ook niet de slechtste.

Het verpakken van de bloem – door met de maatbeker op het aanrecht te tikken of het poeder met een lepel naar beneden te duwen – zal resulteren in het gebruik van te veel.Ik voegde slechts een klein beetje meer bloem toe dan ik zou moeten hebben voor deze batch en merkte dat het iets langer duurde om te bakken.

Ik liet ze ongeveer 10 1/2 tot 11 minuten in de oven liggen (de andere waren in negen minuten gaar) en ze kwamen er super luchtig uit.Ze waren van binnen droog, maar helemaal niet dicht.Ze waren niet cakeachtig zoals de batch gemaakt met bakpoeder.

De koekjes waren uiteindelijk bijna zo groot als mijn hand, en hoewel ik door hun superdunne, bruine uiterlijk aanvankelijk dacht dat ik ze had verbrand, smaakten ze helemaal niet verbrand.

Het hele koekje was knapperig, maar de chips bleven intact.Toen ik erin beet, ontdekte ik dat dit koekje niet eens te veel aan mijn tanden bleef plakken.

Uiteindelijk leverde deze methode mijn ideale koekje op.Ben jij ook zo dol op een krokant koekje, dan is deze variant iets voor jou.

Ik deed de bloem, suiker, vanille, zout, zuiveringszout, ei en boter in één kom en mengde ze allemaal door elkaar.

Er zaten overal luchtbellen en de koekjes waren niet zo mooi.Ze waren hobbelig in plaats van samenhangend, en het leek alsof er kleine klontjes ingrediënten in zaten.

Toen ik ze uit de oven haalde, waren ze vanuit het midden een beetje gesmolten.Sommige zagen er eigenlijk heel mooi en rustiek uit.

Ze hadden een hap die een beetje taai maar droog was.Een interessant effect van het weglaten van eieren was dat ik het zout duidelijk kon proeven.Dit waren veruit de zoutste koekjes, maar ik had er evenveel in verwerkt als in de andere negen recepten.

Deze batch bestond eigenlijk uit een dienblad met kleine cakes.Ze zagen eruit en voelden aan als madeleinekoekjes, zelfs aan de onderkant.

Het niet gebruiken van voldoende suiker resulteerde in droge en broodachtige koekjes.Ze waren helemaal niet taai en puilden in het midden omhoog.

En hoewel de smaak goed was, kon ik de vanille niet zo goed proeven als bij de andere.Zowel de textuur als het mondgevoel deden me denken aan een niet zo harde scone.

Deze partij koekjes was cakeachtig in het midden, maar ook overal luchtig, met knapperige randen.Ze waren geel en lichtjes gezwollen in het midden, en bruin en superdun rond de omtrek.

Door te veel boter te gebruiken, voelden de koekjes duidelijk boterachtig aan en waren ze zacht genoeg om in mijn handen af ​​te brokkelen.De koekjes smolten ook snel uit elkaar in mijn mond, en ik voelde de luchtgaten – die prominent aanwezig waren aan de oppervlakte – op mijn tong.

Deze koekjes leken het meest op de batch die te veel ei bevatte.Deze zwollen gewoon anders op: ze hadden meer een muffintop.

Maar deze batch smaakte echt goed.Ik kon de vanille herkennen en genoot van de klassieke koekjessmaak die daarbij hoort.

Het waren luchtige koekjes die luchtig aanvoelden in mijn hand.De onderkant zag er hetzelfde uit als het koekje met te veel ei: meer een madeleine dan een chocoladekoekje.

Ik vond het interessant hoe zelfs een kleine verandering in de hoeveelheid bloem die ik gebruikte mijn koekjes drastisch kon veranderen.En ik ben blij dat ik door dit experiment mijn nieuwe favoriete koekje heb gevonden (bereikt door iets minder bloem te gebruiken).

Sommige van deze fouten hadden meer invloed op de cookies dan andere, maar laten we eerlijk zijn: als ik ze zou aanbieden, zou ik ze niet weigeren.