از معدنچیانی که به دنبال طلا هستند تا سازندگانی که لوبیا را تصفیه می کنند، شکلات محلی ما تاریخچه ای غنی دارد - به علاوه، کجا می توان شیرین ترین هدایا را امروز پیدا کرد.

اگر تمام مسیر را تا میدان Ghirardelli طی کنید، کاری که البته محلی‌ها به ندرت انجام می‌دهند، و وارد صف طولانی گردشگران شوید، بوی آن را حس می‌کنید - شکلات در هوا.گیراردلی در واقع دیگر در سانفرانسیسکو شکلات تولید نمی کند، اما این از درخشندگی فروشگاه بستنی و شکلات اصلی Ghirardelli، با آجرهای نمایان، ریل های برنجی، و تجهیزات قدیمی و سرگرم کننده دو سطحی، نمی کاهد. حقایق تاریخناگفته نماند: سوهان های داغ فاج.این فاج که روزانه از ویفرها ذوب می‌شود، فوق‌العاده صاف است، با درخشش گویای امولسیفایرها و تثبیت‌کننده‌ها، و رایحه‌ای که به همان شکلی که دارچین Cinnabon یک مرکز خرید را معطر می‌کند، در میدان پخش می‌شود.

شکلات در سانفرانسیسکو تاریخ غنی ای دارد، از اولین معدنچیانی که به دنبال طلا بودند تا سازندگان مدرنی که لوبیا را تصفیه می کنند.ابتدا آن سنت را بچشید - سپس، درست به موقع برای روز ولنتاین، برای دریافت چند پیشنهاد هدیه لحظه آخری به پایین بروید.

این یک واقعیت جالب است که Ghirardelli قدیمی ترین کارخانه شکلات سازی مستمر در ایالات متحده است.فراتر از آن، هنگامی که شروع به خراشیدن ته کاسه کنید، تقریباً می توانید کل جدول زمانی میراث شکلات آمریکا را بچشید - از دوران طوفان طلا شروع می شود، زمانی که مهاجران فرانسوی و ایتالیایی برای اولین بار شروع به تولید شکلات در مقیاس بزرگ کردند. در پایان هزاره به سوی انقلاب کوچک شارفن برگر پیش رفت.سپس کارخانه جدید درخشان قاصدک است که حساسیت کالیفرنیایی آن - تعقیب بهترین مواد و برخورد با آنها تا حد امکان سبک - به رهبری جنبش شکلات صنایع دستی امروز کمک می کند.به این ترتیب، گشتن در کارخانه های شکلات سازی سانفرانسیسکو مانند غربال کردن آرشیو شکلات در آمریکا است.

Ghirardelli در سال 1852، بسیار قبل از Hershey's در سال 1894 یا Nestlé Tollhouse در سال 1939 تأسیس شد. دومینگو (متولد دومینیکو) Ghirardelli یک مهاجر ایتالیایی بود که در دوران طوفان طلا به آنجا آمد، ابتدا یک فروشگاه عمومی در استاکتون افتتاح کرد، سپس یک مغازه شیرینی فروشی در Kearny.این کارخانه در سال 1893 به ساختمان پشمی پایونیر در اسکله نقل مکان کرد، جایی که امروز میدان گیراردلی در آن قرار دارد.به طرز خارق العاده ای از زلزله 1906 جان سالم به در برد و تنها پس از 10 روز به کار خود بازگشت.با این حال، روزهای آن به عنوان یک تجارت کوچک و خانگی در سانفرانسیسکو به مدت طولانی گذشته است: اکنون شرکت متعلق به لینت، یک غول جهانی است، و شکلات آن شیرینی شیری است و در تاسیساتش در سان لئاندرو تولید می شود.

چیزی که کمتر شناخته شده است این است که سانفرانسیسکو همچنین خانه یکی از قدیمی ترین کارخانه های شکلات سازی خانوادگی در این کشور است: Guittard که توانسته مستقل بماند و حتی در طول قرن ها تکامل یابد.این شرکت در سال 1868، تنها 16 سال پس از گیراردلی تأسیس شد و از آن زمان تاکنون همه رقیب اصلی G را اشتباه گرفته اند.اتین ("ادی") گیتار یک مهاجر فرانسوی بود که کمی دیر در عجله حاضر شد و در عوض ثروت خود را در تجارت آسیاب کردن، نگه داشتن معدنچیان در قهوه، چای و شکلات یافت.کارخانه اصلی او در Sansome در زلزله سوخت، و خانواده در Main، نزدیک ساحل آن زمان، جایی که کشتی ها لوبیا را تخلیه می کردند، بازسازی کردند.این کارخانه در سال 1954 با ایجاد یک بزرگراه، سرانجام به برلینگیم منتقل شد و امروزه توسط نسل چهارم و پنجم خانواده اداره می شود.

گری گیتارد، رئیس جمهور کنونی و نسل چهارم خانواده، هنوز به یاد دارد که در سن 6 سالگی در کارخانه قدیمی در مین پرسه می زد، برادرش را در ساختمان سه طبقه آجری باریک و پیچ در پیچ تعقیب می کرد و فریب خورده بود تا طعم تلخ را بچشد. مشروب شکلاتی"خیلی باحال بود.من هر کاری می‌کنم تا امروز [آن ساختمان] را داشته باشم.» گیتارد می‌گوید."می توانید تصور کنید؟تاریک بود و اصلا بزرگ نبود.بیشتر بوها را به یاد دارم.ما در طبقه سوم برشته کردیم، و فقط بوی محل.”

اما در حالی که شکلات آمریکایی برای مدت طولانی توسط بقیه دنیا به دلیل شیری و شیرین بودن بیش از حد نادیده گرفته شده است، Scharffen Berger در پایان هزاره وارد شهر شد و سبکی از شکلات تلخ داخلی را که جسور و خوش طعم بود، پیشگام کرد.رابرت اشتاینبرگ، پزشک سابق، و جان شارفنبرگر، شراب‌ساز، این شرکت را در سال 1997 تأسیس کردند و کام یک انوفیل را به این تجارت آوردند.برخلاف سازندگان قبلی، آنها شکلات را به اندازه شراب جدی می گرفتند.شارفن برگر شروع به برشته کردن و آسیاب کردن لوبیا در دسته‌های کوچک کرد و طعم تیره‌تر و چشمگیرتری را نشان داد.شایان ذکر است، این شرکت ادعا می کند که اولین شرکتی است که درصدی از کاکائو را روی برچسب ها گذاشته است، حداقل در ایالات متحده، و در کل کشور پیشرو است.

Scharffenberger به سرعت در صحنه شکلات محلی دوستانی همفکر پیدا کرد.مایکل رکچیوتی یک شیرینی‌پز محلی است که خودش شکلات درست نمی‌کند، بلکه آن را ذوب می‌کند و به شکل ترافل و شیرینی در می‌آورد، یک تخصص متمایز.(او توضیح می دهد: «در فرانسه، من را فوندور یا ذوب کن می نامند.) او کسب و کار خود را در همان سالی که شارفن برگر شروع کرد، با فروش شیرینی های طعم دار با همه چیز از لیمو ترش تازه مزرعه گرفته تا دانه های فلفل صورتی در ساختمان فری شروع کرد. .هنگام راه‌اندازی مغازه، وقتی شنید که شارفنبرگر چه کار می‌کند.او می‌گوید: «من فکر می‌کردم که خیلی باحال است، هیچ‌کس شکلات درست نمی‌کند.این چیزی شبیه دستمال توالت است - همه شکلات را بدیهی می دانند.هیچ کس واقعاً به این فکر نمی کند که از کجا آمده است.»رکچیوتی می‌گوید هرگز فراموش نمی‌کند که شارفن برگر با یکی از اولین تکه‌های بزرگ شکلات در آستان خانه‌اش حاضر شد تا طعمی قدرتمند به او بدهد.

گیتارد می گوید: «وقتی جان شارفن برگر وارد صحنه شد، واقعاً فلسفه ما را تغییر داد."چشمام را به طعم شکلات باز کرد."گیتارد متوجه شد که اگر شرکت پدربزرگش قرار است در هزاره بعدی رقابت کند، باید تکامل یابد.او شروع به پرواز به اکوادور، جامائیکا و ماداگاسکار کرد تا شخصاً با کشاورزان ملاقات کند، جایی که گهگاه در فرودگاه های دور به اشتاینبرگ برخورد می کرد.او می گوید شش یا هفت سال طول کشید تا بالاخره بفهمیم چگونه می توان یک شکلات بهتر درست کرد.ما همه چیز را تغییر دادیم: زمان، دما، طعم.ما کل تیم را مجدداً آموزش دادیم و پارامترهای بسیار محکم تری را در هر مرحله قرار دادیم تا بهترین ها را در هر دانه نشان دهیم.ما با لوبیا اصلاح می کنیم، زیرا نمی توانید یک اکوادور را مانند ماداگاسکار کباب و آسیاب کنید.کاملاً بستگی به این دارد که آن لوبیا چه چیزی را دوست دارد.»

بیست سال بعد، شکلات قاصدک درخشنده بعدی است که طعم شکلاتی قوی را گرفته و آن را به پروفایل های متمایز تقسیم می کند.قاصدک سال گذشته تاسیسات جدید خیره‌کننده‌اش را در خیابان شانزدهم افتتاح کرد و سنت کارخانه‌های شکلات‌سازی را که قبل از خود ساخته بودند، با آجرهای نمایان، تیرهای بزرگ و جزئیات برنجی ارج می‌نهد.اما وسواس قاصدک منشأ تکی دارد: هر تخته شکلات، که مانند یک بلیط طلایی پیچیده شده است، یک نوع لوبیا از یک مکان خاص را نشان می دهد.قاصدک فقط از دانه های کاکائو و شکر استفاده می کند، بنابراین چیزی برای پوشاندن طعم خالص لوبیا وجود ندارد.برخلاف تولیدکنندگان بزرگ، مانند Hershey's یا Ghirardelli، که بیشتر حبوبات خود را از آفریقا می‌کشند، همه آن‌ها را در همان دمای بالا تفت می‌دهند و سپس مواد افزودنی زیادی برای خوش‌طعم کردن آن‌ها وارد می‌کنند، این رویکرد بسیار دقیق‌تری است.و علاوه بر قرار دادن درصد بر روی برچسب ها، یادداشت های طعمی، از براونی و موز گرفته تا میوه های قرمز ترش و تنباکوی تند را اضافه می کنند.

سرآشپز لیزا وگا، که همه دسرها را در رستوران و فروشگاه می‌سازد، می‌گوید: «پروفایل‌های طعم بی‌نظیر زیادی وجود دارد که می‌توانم با آنها کار کنم.به عنوان مثال، بگویید می خواهید پای سیب درست کنید.شما به بازار کشاورزان می روید و همه سیب های مختلف را امتحان می کنید که همگی طعم ها و بافت های متفاوتی دارند، چه تارت و چه ترد.وقتی به همه این منشاءهای مختلف دسترسی داشته باشید، بالاخره شکلات را به این شکل تجربه خواهید کرد.»اگر تا به حال فقط مربع شکلات شیر ​​Ghirardelli را خورده اید، اولین لقمه قاصدک یک تجربه بسیار متفاوت است.قاصدک عطر و طعم یک نوار ساخته شده از یک ملک در کاستاریکا را اینگونه توصیف می کند که "نت هایی از کارامل طلایی، گاناش و مخروط وافل" دارد.دیگری، اهل ماداگاسکار، میوه‌های ترش را به شکل «کیک پنیر تمشک و پوست لیمو» تداعی می‌کند.

Ghirardelli و Scharffen Berger اکنون هر دو متعلق به شرکت های بزرگتر هستند، Ghirardelli توسط Lindt و Scharffen Berger توسط Hershey's.(رابرت استاینبرگ در سال 2008 در سن 61 سالگی درگذشت، چند سال پس از اینکه جان شارفنبرگر شرکت را فروخت، در سال 2005.) Guittard و Dandelion سنت محلی را ادامه می دهند.گیتارد می‌گوید: «شخصاً، من احساس می‌کنم بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده لوبیا بر اساس کاری که [شارفنبرگر] انجام داد، کار می‌کنند."من فکر می کنم قاصدک به همان اندازه یک تجربه خرده فروشی و رستوران است که برای شکلات خوب است و برای مردم برای درک بهتر فرآیند عالی است."در قلب کارخانه قاصدک، سالن شکلات بلوم یک رستوران نشسته است که صبحانه، چای بعد از ظهر، کیک شکلاتی، یک پرواز بستنی و البته شکلات داغ سرو می‌کند.اگر Scharffenberger پیشگام بود، قاصدک در نهایت توجه بیشتری را به این صنایع دستی جلب می‌کند و فرآیند ساخت شکلات را در کارخانه‌ای به نمایش می‌گذارد که به معنای واقعی کلمه شفاف است، با پنجره‌های شیشه‌ای که به مشتریان اجازه می‌دهد فرآیند تولید بار را تماشا کنند.

با گذشت قرن‌ها، هنوز راه‌های زیادی برای لذت بردن از تاریخچه شکلات‌های غنی سانفرانسیسکو وجود دارد: حفاری در یک سوند داغ در میدان گیراردلی، پختن دسته‌ای از براونی با مربع‌های تیره شارفن برگر، درست کردن کوکی‌ها با چیپس‌های شکلات برنده جایزه Guittard. ، یا از میله های قاصدک که از لوبیاهایی که دور خط استوا می چرخند میل کنید.و اگر یک جعبه شکلات برای دلبندتان یا خودتان می‌خواهید، می‌توانید از Recchiuti در ساختمان فری دیدن کنید.Recchiuti، مانند اکثر شکلات‌پزها و شیرینی‌پزها، از Valrhona، برند فرانسوی که استاندارد طلایی در آشپزخانه‌های حرفه‌ای است، طرفداری می‌کند.اما او همچنین در Guittard فعالیت می‌کند، که به تعداد انگشت شماری از رستوران‌ها، نانوایی‌ها و خامه‌فروشی‌های محلی دیگر نیز می‌فروشد، از جمله Mister Jiu's، Che Fico، Jane Bakery و Bi-Rite Creamery.

امی گیتارد که به عنوان پنجمین نسل خانواده به پدرش می‌پیوندد، می‌گوید: «بسیاری از نانوایان خانگی ما را از طریق راهروی پخت می‌شناسند."اما من همیشه می گویم، شما احتمالا بیشتر از چیزی که فکر می کنید شکلات ما را می خورید."

برای پیدا کردن یک هدیه ولنتاین لحظه آخری می خواهید؟در اینجا هفت ایده در مورد شکلات است که در واقع در اینجا در سانفرانسیسکو ساخته شده است.امتیاز: همه آنها بسته بندی زیبایی دارند.

https://www.youtube.com/watch?v=T2hUIqjio3E

https://www.youtube.com/watch?v=N7Iy7hwNcb0

suzy@lstchocolatemachine.com

www.lstchocolatemachine.com